Soms zit het mee, soms zit het tegen. Maandag was een dag dat het allemaal tegen zat. Ten eerste de hele dag regen. Dat heeft wel het voordeel dat de sneeuw wat smelt en gelukkig kun je in Bologna meestal onder de ‘portici' lopen zodat je droog blijft. Maar mijn gympen bleken helaas niet waterdicht dus had ik natte en vooral heel koude tenen.
Ik was op tijd naar het Conservatorio gegaan om daar orgel en clavecimbel te kunnen oefenen, maar weer was alles bezet. Er was alleen nog ergens in een leslokaal een piano vrij waar ik een uurtje op heb gespeeld. Ik denk dat alle studenten thuis oefenen en alleen naar het Conservatorio komen voor de lessen. Verder wilde ik graag de koordocent (Maestro Parmiggiani) spreken om te vragen of ik mee kon doen met het koor. Hij zou om 13u aanwezig zijn, maar dat werd natuurlijk pas 13.45. Enfin, ik mag nu meezingen met de ‘Chichester Psalms' van L. Bernstein en dat is wel een mooie buit natuurlijk :)
Thuisgekomen; nat en moe, was de verwarming uiteraard nog steeds niet gemaakt. 's Avonds was ik uitgenodigd door mijn Franse huisgenoot voor een feestje van een Belgisch meisje. Hijzelf was er al heengegaan en had mij het adres en zijn telefoonnummer achtergelaten. Nadat ik al mijn moed bij elkaar had geschraapt ging ik op pad. Het adres was in het centrum, dus geen probleem maar ik was per ongeluk één halte te ver uitgestapt dus kon weer een eindje lopen. Uiteindelijk de goede straat gevonden maar kon het huisnummer nérgens ontdekken. Het sprong zomaar van nummer 10 naar 18 en natuurlijk moest ik bij 12 zijn. Ik heb mijn Franse huisgenoot nog een paar keer gebeld en gesmst maar hij reageerde niet en ik ben maar weer huiswaarts gegaan. Later bleek dat hij een verkeerd huisnummer had doorgegeven. Misschien was het ook wel goed dat ik het feestje miste want de Fransman heeft vannacht niet in zijn eigen bed geslapen...