Vandaag is het 8 maart en dat betekent hier ‘Festa delle donne' oftewel; het feest van de vrouwen! Een speciale dag voor de vrouw.. nou, dat tref ik dan mooi. Mijn feestje begon gisteravond al met een uitnodiging van twee orgelstudenten om samen een hapje te eten. Ook een vrouw van middelbare leeftijd ging mee (na zang en piano studeert ze nu ook orgel). Zij is een echte Bolognese oftewel een DOB zoals ze dat hier noemen (Denominazione di Origine Bologna) en zij nam ons mee naar een typisch Italiaans restaurant/bar. Ergens in een achterafstraatje met het uiterlijk van een groezelig café waar ik zelf nooit naar binnen was gestapt. Het eten was echter prima: crostini (geroosterde broodjes met stukjes tomaat, kaas, ansjovis, ham, champignon etc.), kleine worstjes en patatjes met rozemarijn uit de oven. Het was erg gezellig en ik heb weer veel italiaans bijgeleerd, o.a. de meest slechte woorden uit het bolognese dialect. Dit laatste wel met het verzoek om het echt alleen te gebruiken wanneer niemand het kan horen. Als toetje hebben we een ijsje gehaald bij de beste ‘gelateria' van de stad, een paar straatjes achter het Piazza Maggiore en met (volgens de DOB) de lekkerste smaak (‘il sole'). Een bijzonder geslaagde avond!

En vandaag kreeg ik, toen ik iemand een hand gaf, er plotseling ook een kus opgedrukt. Zo gaat dat dus op 8 maart hier. Ook krijgen vrouwen vandaag speciale gele bloemetjes, Mimosa. Die zie je plotseling overal en de straatverkopers verkopen i.p.v. rommel en kranten nu ook Mimosa. 's Ochtends had ik orgelles en Maestro Macinanti was erg ‘contento'. Uiteraard was ik hier ook erg content mee en i.p.v. een broodje Nutella heb ik een heerlijke pizzapunt gehaald (bij Due Torri) en in het zonnetje op het Piazza Maggiore opgegeten. Pizzeria Due Torri is een van de beste van de stad, het is er áltijd druk en voor E1,50 krijg je een grote punt pizza (geen Amerikaanse shit), gewikkeld in een vetvrij papiertje. Jammie!

Vanmiddag wilde ik studeren in de kerk maar toen bleek dat het orgel bezet was. De organist was samen met een klarinettist aan het repeteren. Ik wilde voorzichtig vragen wanneer ze klaar waren, maar werd naar boven geroepen, ze lastten een pauze in en ik kreeg een bekertje wijn aangeboden. Dit niet vanwege 8 maart, maar de organist drinkt en rookt er sowieso op los. De lege bierblikjes en ashoopjes liggen letterlijk bij het orgel. Ze waren erg hartelijk, ik ben uitgenodigd (zeg maar: verplicht te komen) voor hun concert in Rimini en ook neemt de organist me graag mee naar Venetië. Daar is hij geboren en zijn de orgels nog véél mooier. Bij het afscheid niet zomaar een koele handdruk maar twee dikke zoenen.
Van dit soort mooie ontmoetingen kan ik ontzettend genieten. De meeste Italianen die ik heb ontmoet zijn heel hartelijk en vriendelijk en je hebt direct écht contact waarbij je gerust al je emoties kan laten gaan. Of zoals de maestro vanochtend nog zei: ‘Ooh, jullie noordelingen zijn ook veel te koud'.

Allora, het was een mooie dag en nu staat de apple-crumble in de oven. Cari saluti!