(Dit keer een bijdrage niet van Anna zelf, maar van Jochem. De afgelopen week (29-04 tot 04-05) waren Roel en Jochem namelijk bij Anna op bezoek.)

ANIJS

Het leek mij wel verfrissend om de lezer van Anna's blog eens een ander geluid te laten horen dan steeds dat van Anna die een beetje haar eigen feestje viert hier in Bologna! Ik geef dit verhaaltje als titel: Anijs.

Het verhaal begint de vrijdag voor het vertrek van Roel en mij, toen ik een mailtje kreeg van Anna met de vraag of ik anijsblokjes wilde meenemen. Voor in de warme melk. Anna wilde namelijk graag warme anijsmelk hebben, want dat vond ze zo lekker! Jammie. Ik wist niet goed wat ik hiervan moest denken, maar ik vroeg toch maar aan mijn moeder of zij het in de winkel wilde kopen. Dus ik zeulde die anijsblokstaafjes mee naar Bologna, speciaal voor Anna.

Roel en ik kwamen op zondagavond aan en werden verwelkomd door Anna Bolognese. Anna was een echte ‘lokale' geworden in die tijd dat ze in Bologna was! Ze sprak de taal goed en zag er helemaal niet uit als een toerist. Roel en ik daarentegen wel, maar dat geeft niet. We vormden samen dus een groepje met twee toeristen en een lokale, dat even voor de duidelijkheid.

Met trots en gevoel voor spanning haalde ik de anijsblokjes tevoorschijn. De anijsblokjes kregen een plaatsje op een tafeltje in Anna's kamer. Mijn vermoeden was dat ze spoedig en met grote vreugde door Anna gebruikt zouden worden - ze had er immers speciaal om gevraagd!

We gingen deze week NIET naar Venetië. Tot zover mijn verslag over Venetië.

Op maandag bezochten we Florence. Dat was ongeveer anderhalf uur met de trein. We hebben daar wat rondgelopen en bekeken en natuurlijk het Uffizi-museum bezocht, waarvoor we twee uur in de rij stonden. Dat lijkt saai, maar dit soort momenten vormden de hoogtepunten in deze week! We konden namelijk op ons gemak bijpraten over van alles en nog wat. Na een zeer geslaagd dagje aten we bij Anna thuis risotto.

Toen brak het grote moment aan waarop de anijsmelk zou worden gemaakt, waarvoor ik speciaal de anijsblokjes had meegenomen uit Nederland! Dacht ik tenminste. Want na veel wikken en wegen was Anna misschien dacht ze waarschijnlijk volgens haar toch wat te vol om nog anijsmelk te kunnen drinken. Dus krabbelde ze terug en ging het grote moment aan mijn neus voorbij. Voor nu tenminste, want ik ging er natuurlijk vanuit dat het op een ander moment alsnog zou komen.

Een ander groot moment ging niet aan onze neus voorbij, namelijk dat om 0.00 de verjaardag van Anna werd ingeluid met champagne. Op dinsdag 1 mei was ze namelijk jarig! Ook via deze weg nog eens van harte gefeliciteerd! Ook aan Job en Judith (broertje en zusje van Anna, red.) ging dit moment niet aan de neus voorbij, zij waren aanwezig via Skype. Aan Mohammed (huisgenoot van Anna, red.) ging dit moment echter wel voorbij, maar dat is iets wat Anna en hij samen maar moeten uitvechten.

Op dinsdag maakte Roel ons wakker met een ontbijtje. Hij had een ei gebakken, waarvoor ook via deze weg nog eens hartelijk dank! We zouden in eerste instantie naar San Luca, een kerkje op de top van een berg die te bereiken was doormiddel van het beklimmen van een trap met een groot aantal treden. Anna ging op de fiets naar het begin van de trappen en zette Roel en mij af bij een bushalte met de mededeling dat er over tien minuten een bus zou komen en de hartelijke groeten. Nadat Roel en ik een kwartier gewacht hadden, begonnen we te twijfelen en bleek inderdaad wat wij reeds vermoedden: vanwege het feit dat 1 mei een nationale feestdag is in Italië reed de desbetreffende bus die dag niet! Anna, ook via deze weg nogmaals hartelijk dank voor deze streek! San Luca op dinsdag ging dus helaas niet door. In plaats daarvan hebben we de hoge toren in Bologna beklommen, heeft Anna applecrumble gemaakt (zeer geliefd en zeer aan te bevelen) en gingen we lekker uit eten. Het etentje was ook een hoogtepunt van deze week, we hebben lekker gegeten en (sommigen onder ons vooral) gedronken en gezellige gesprekken gehad. Ondertussen verkeerde Bologna in grote feeststemming vanwege de nationale feestdag en ook daarvan konden we een graantje meepikken. Een mooie verjaardag.

Het grote anijsmelkmoment was nog steeds niet aangebroken. En dat terwijl ik het speciaal het meegezeuld! Toch maar even aan Anna gevraagd waarom ik nou zo nodig anijsblokjes mee moest nemen. Vond ze dat dan zo lekker? Toen kwam ik er tot mijn grote verbijstering achter dat Anna nog nooit anijsmelk had gehad! (Dat mijn verbijstering de volgende dag nog veel groter zou worden, kon ik toen nog niet vermoeden.)

Woensdagochtend had Anna klavecimbelles en gingen Roel en ik lekker koffiedrinken op het Piazza Maggiore. Daarna beklommen we alsnog de trappen naar San Luca. Het was prachtig weer, hetgeen ons zeer verheugde, te meer omdat het op maandag en dinsdag bij tijd en wijlen niet al te best was gesteld met het weer. Op woensdag was het in ieder geval heerlijk warm weer met veel zon. Bijna zouden we 's avonds de stad in gaan, maar dat hebben we na veel wikken en wegen toch maar niet gedaan. Waarom precies weet ik niet meer.

Woendagavond was het dan zover: Roel ging melk opwarmen voor de anijsmelk! Aangezien Anna vrijdag om het goedje gevraagd had en het nu woensdag was, moest ze wel erg uitgekeken hebben naar dit moment, waarop ze eindelijk dit hemelse drankje tot zich kon nemen! Dat dacht ik tenminste. Na twee kleine slokjes proeven vond Anna het namelijk toch niet zo lekker. (Stilte.) Nou moet ik zeggen dat ik wel wat van Anna gewend ben als het gaat over het heen en weer gaan tussen iets willen en niet willen, maar ik was na deze mededeling toch even sprakeloos.

Donderdagochtend had Anna orgelles en gingen Roel en ik lekker koffiedrinken op het Piazza Maggiore. Daarna gingen Roel en ik nog even shoppen. Lees: Roel ging shoppen en ik liep steeds door. Roel wilde namelijk graag iets voor Pieter kopen. Hij wilde ook een zonnebril kopen. Bij een apotheker. Ja klinkt misschien vreemd, maar toch was het zo. Ik kan er ook niks aan doen. Ik liep gewoon door. En in een apotheek verkopen ze inderdaad geen zonnebrillen. Het was zulk mooi weer dat we 's middags naar het park gingen om van het weer te genieten. Dit hadden we besteld! 's Avonds aten we weer bij Anna thuis en daarna maakte Anna eierkoeken (ook de eierkoeken zijn zeer aan te bevelen).

Als ik dit schrijf is het donderdagavond laat. Zeer laat. Morgen vertrekken Roel en ik weer naar Nederland en laten we Anna hier in Bologna achter. Dat ze hier haar eigen feestje heeft klopt absoluut! Roel en ik hebben daar zeer van kunnen meegenieten! Dat ze hard werkt voor haar studie en bovendien veel doet aan persoonlijke ontwikkeling moet echter ook gezegd worden. Deze mooie combinatie maakt Anna's verblijf in Bologna in het algemeen en ons verblijf deze week in het bijzonder tot een hele goede ervaring die we niet snel zullen vergeten!

En de anijsblokjes... Ja, die liggen nu te verpieteren op Anna's kamer. Zonde. Ik neem nog een keer wat mee.

Jochem.