Kapper

Sciopero

Ik had het woord gisteren al een paar keer horen vallen en natuurlijk weet ik wel dat ‘sciopero' (uitspraak: sjopero) 'staking' betekent, maar dat het toch echt mij zou overkomen? Natuurlijk niet! Nouja.. dus wel.

Ik ging vanochtend vrolijk met de bus naar de San Giovanni in Bosco. Deze kerk ligt in een buitenwijk van Bologna en daar heb ik vanavond een Vierne-concert. Ik speel twee solostukken orgel en zing mee in het koor voor de ‘Messe Sollennelle' van Louis Vierne. Dus vanochtend erheen om nog op het (5-klaviers!) orgel te kunnen studeren. Toen ik echter weer naar huis wilde gaan was er in geen velden of wegen een bus te bekennen. Ik kreeg al een vaag vermoeden en de andere onnozele ziel die ook bij de bushalte stond te wachten bevestigde het; sciopero dus.
Zo'n één keer in de maand is Bologna in staking. En dan betreft het niet alleen het openbaar vervoer maar álle werkenden. Dit om een signaal af te geven aan de regering en de problemen van te weinig banen, laag salaris etc. aan de kaak te stellen. Of het helpt weet ik niet. Italie bungelt op het randje van de afgrond en het moet oppassen dat het niet Griekenland achterna gaat. Hoewel ik daar in het dagelijks leven vrijwel niets van merk is het toch een groot probleem.
De andere onnozele ziel was een aardige jongeman en we besloten dat er niets anders op zat dan lopend verder te gaan. Hij kwam uit Nigeria en studeerde al 5 jaar in Italië. Hoewel ik Italianen altijd erg gastvrij en vriendelijk meemaak vertelde hij me dat hij toch veel te maken had met racisme. Hoewel goed in zijn studie en enthousiast was het voor hem moeilijk om er in het werkgebied tussen te komen. Zo zie je maar weer; elk nadeel heb zo z'n voordeel. Ik had én een leuk gesprek en toen het ook nog eens begon te regenen hield hij ook zijn paraplu boven mijn hoofd.

Als het goed is moet de sciopero vanmiddag afgelopen zijn en anders neem ik vanavond voor het concert gewoon mijn stalen ros. Die staat tenminste altijd voor me klaar.

Tagliavini-dagen

Zaterdagmiddag mocht ik spelen op een studentenconcert in de San Colombano. San Colombano huist de bijzondere muziekinstrumentencollectie van Maestro Tagliavini en het is mijn favoriete museum! Tagliavini is dé expert in Italie op het gebied van oude muziek en heeft een flinke lijst van eredoctoraten en prestigieuze titels op zijn naam staan. Zijn muziekcollectie heeft hij gedoneerd aan een stichting en bevat veel bijzondere instrumenten. Omdat ik bij Maestra Silvia Rambaldi clavecimbelles volg mocht ik ook deelnemen aan het concert. Er werd gespeeld op een fortepiano (voorloper van de piano), een spinet en een clavecimbel (Fabio da Bologna, 1686). Mooie muziek spelen op een bijzonder instrument met een zachte, zoete klank én in een práchtige zaal.. wat een heerlijk voorrecht. Ik heb een Toccata van B. Pasquini gespeeld en een ‘Aria di Fiorenza' van onbekende makelaardij (zie de video's). Ook de grote maestro himself, Tagliavini was erbij. Vandaag kregen we een mail doorgestuurd die Maestro Tagliavini aan onze clavecimbeldocente had geschreven en ik citeer: ‘Ieri il pomeriggio musicale è stato splendido e divertentissimo'. Hij vond het dus erg leuk en mooi.

En de pret was nog niet voorbij want vandaag was er een vesper in de San Petronio op het ‘da Prato'-orgel (1470) waar Liuwe Tamminga oude muziek in het kader van Pasen speelde. Voor deze gelegenheid mogen bezoekers eindelijk eens het koor betreden en op de oude houten wandbanken plaatsnemen. Ik stelde me zo voor dat op het plekje waar ik zat ooit vast ook een priester of monnik had gezeten die net zo van de muziek zat genoot als ik. Ook hier was maestro Tagliavini vertegenwoordigd en na afloop werd ik aan hem voorgesteld. Even een kort praatje gemaakt waarbij hij o.a. zei dat ik altijd van harte welkom was in zijn museum. Ik moest me inhouden om niet de kerk uit te huppelen...

Pasqua

Pasen wordt in Italië groots gevierd. Weken van tevoren liggen in de winkels supergrote chocolade eieren in allerlei kleuren en met grote strikken eromheen. De kleine paaseitjes hebben ze hier helaas niet... Ook typisch is de Colombo, een soort cake met vruchtjes, amandelen of citroen in de vorm van een duif. Net als met Kerst breng je Pasen voornamelijk met je familie door. Ik hoefde gelukkig niet in mijn eentje op mijn kamertje te kniezen want ik was uitgenodigd bij de familie van een vriend in Rimini. Rimini ligt aan de kust en vanaf Bologna doe je er 1.5 uur met de trein over. Nu is het er nog heerlijk rustig maar in de zomer stikt het er van de badgasten (wel 2/3x zoveel toeristen als inwoners).

Met de grote vriendelijkheid en gastvrijheid die Italianen eigen is was ik uitgenodigd om zaterdagavond al te komen. Het was heerlijk om weer even deel uit te maken van een gezin. Grote gezelligheid aan tafel, strandwandelingen maken en stoeien met het neefje van vier. Hoewel het niet een heel groot gezin was maakte iedereen wel een drukte van jewelste. Op eerste paasdag gingen we 's ochtends naar een kleine protestantse kerk waar ik nog een ‘interludio' (muzikaal intermezzo in de dienst) heb gespeeld. De rest van de dag stond in het teken van eten en relaxen. Wat betreft het eten weet ik niet meer wat ik allemaal heb gegeten, wel dat het veel was, en érg lekker. Er zit altijd wel pasta en brood bij en na afloop een kopje espresso. 's Middags voor pampus hangen, knutselen en koekjes bakken met het kleine neefje, een strandwandeling maken en er kwam nog een andere vriend langs die ik ook kende.

Ik heb een supermooie dag gehad en ‘s avonds tetterden mijn oren nog na van het vele italiaanse gebabbel de hele dag om mij heen. Ook was het weer mooi om terug te keren in ‘mijn' Bologna. Een bijzonder gevoel om in een ander land ook echt een thuisgevoel te ervaren na een weekendje weg. Op tweede paasdag heb ik samen met huisgenoot Mohammed de Asinelli-toren beklommen. Dit is de hoogste van de ‘Due Torri', de twee torens die het typische beeld van Bologna bepalen. Gebouwd rond 1100 en zo'n 97 meter hoog, dus bovenop een prachtig uitzicht over Bologna! Zie de foto's.

Ps. Grappig coda: Mohammed had de foto van ons tweeën op de toren ook op zijn Facebook gezet. Maar deze heeft hij er weer af moeten halen omdat het nieuws dat hij een vriendin had als een lopend vuurtje door Teheran ging. Hihi.

Nieuwe fiets

Vorige week was ik even op reis naar Parijs. Een tripje met de orgelstudenten van Groningen kon ik toch echt niet voorbij laten gaan. Gelukkig gaan er goedkope vogels direct van Bologna naar Parijs en terug. Parijs was echt fantastisch! Prachtige orgels mogen bespelen, aardige fransmannen ontmoet en vertrouwd gezwets met mijn Nederlandse matties.
Bij terugkomst bleek helaas mijn fiets gestolen. Dat schijnt er hier ook bij te horen, maar ik vond het toch niet zo leuk, gehecht als ik was. Het is heerlijk om hier op je fietsje door de stad te rijden. En ook nog sneller en goedkoper dan de bussen. Elke ochtend staat mijn fiets te blaken in het zonlicht en het blijft voor mij speciaal om over over de hobbelige oude wegen naar mijn Conservatorium te fietsen.

Enfin, toen dus even niet meer. Via internet heb ik een nieuwe fiets opgezocht en deze ditmaal zonder gevaarlijke capriolen en bij daglicht opgehaald. Het is een prachtfietsje; beetje oud maar mét bel en mandje. Ik ben weer compleet!

Meraviglioso

Soms heb je van die dagen... alsof er een gouden randje omheen zit. Vandaag was het prachtig weer zo'n 28C, zelfs voor Bologna warm voor de tijd van het jaar. Ook wat dat betreft pas ik hier goed tussen de Italianen. Zou in Nederland met dit weer iedereen massaal uit de kleren gaan en kanikeenkortebroekaan.nl een positief stemadvies geven, ik loop hier gewoon met lange broek en een vestje met lange mouwen, net als de Bolognesi.
Vanochtend eerst orgel gespeeld in de kerk en daarna mijn orgelles. 's Middags nog een koorrepetitie voor de ‘Messe solennelle' van Vierne. Heerlijk stuk om te zingen! In April zijn er twee Vierne-dagen, waarbij ik op de ene dag orgel speel en op de andere dag meezing in het koor. Daarna met vrienden lekker (en goedkoop) uit eten geweest en als klapper van de dag was er 's avonds een concert met orgel, clavecimbel en zang in het Tagliavini-museum. Toen ik daar afgelopen dinsdag weer een bezoek bracht, had ik een gesprek met Maestro Tamminga. Deze vertelde van het concert van vandaag en ik was natuurlijk razend enthousiast. Maar helaas bleek het al volledig uitverkocht te zijn. Kreeg ik de volgende dag een mailtje van Maestro Tamminga dat er een kaartje voor me klaar zou liggen op zijn naam.. fantastisch!

Het concert was het beste dat ik ooit in Italië heb gehoord, met klaviermuziek en aria's van Frescobaldi op de authentieke instrumenten van het museum. Ook nog stukken met clavecimbel + spinet en clavecimbel + orgel.. gewoon smullen. Het clavecimbel van 'Giusti' (Ferrara, 1679) werd ook bespeeld en dat is heel andere koek daneen 'Klop' uit Nederland.Een helefijne en lichte klank, alslekker eten dat op jetong prikkelt.
's Avonds stond er een warme bries, nog even langs het Piazza Maggiore fietsen, mooie maan aan de hemelen dan naar mijn huisje. Meraviglioso!

Ps. ‘Meraviglioso' is zo'n heerlijk italiaans woord en kan vertaald worden als ‘wonderbaarlijk, fantastisch'.

Pps. Ik schrijf de laatste tijd niet zoveel meer op mijn blog. Beschouw dit maar als een goed teken, ik beleef hier zoveel dat ik weinig tijd meer heb voor blogstukjes. Maar ik zal mijn best blijven doen voor de thuisblijvers.

Dagje Anna Bolognese

Ik zit hier nu alweer ruim een maand... time flies when you're having fun! Elke dag beleef ik wel mooie dingen of ontmoet ik bijzondere mensen. Bologna heeft mijn hart gestolen!
Een dag uit het leven van Anna Bolognese:

Zaterdagochtend op tijd opstaan en met een strakblauwe lucht en heldere zon op mijn fietsje naar de Chiesa San Procolo. Dat is voor mij al een genietmoment, om tussen de vele Vespa's en over hobbelige straten, met een grote zonnebril op je neus één te zijn met de Italiaanse chaos. In de San Procolo staat een erg mooi orgeltje (van 1580) waar ik na de ochtendmis kan studeren tot 11u (zie video's). De San Procolo staat in het centrum van Bologna en toen ik terug naar huis wilde fietsen kwam ik langs een mooi gebouw waar wat toeristen voor stonden. Fietsje geparkeerd en een kijkje gaan nemen: blijkt het een van de oudste universiteiten te zijn waar verschillende faculteiten ondergebracht waren, het Archiginnasio Palazzo (1563). Om 11u was er een gratis rondleiding over Giovanni Pascoli (dichter en docent aan de Uni) dus daar kon ik direct bij aansluiten. Daarna het prachtige gebouw bewonderd, overal mooie schilderingen en ereportretten van professoren. Je voelt de geschiedenis overal doorheen zinderen, erg bijzonder! Ook is er het ‘Teatro Anatomica' de zaal waar vroeger anatomielessen gegeven werden, inclusief een tafel voor het lijk.

's Middags een boodschapje gedaan en thuis een broodje hagelslag gegeten en een espresso gedronken met de huisgenoten. Om 15u weer present op de cursus Italiaans en vervolgens om 17u weer een orgelconcert bezocht in de Chiesa Evangelica. Ik vond het een van de lelijkste concerten die ik ooit gehoord heb maar de rest van het publiek was enthousiast en de organist speelde zelfs nog een toegift... Brrr, van Bach spelen hebben ze hier geen verstand. Daarna een bijbelstudie in het engels van de kerk bijgewoond waar ik de enige niet-Ghanees was. En tot het eind van de avond heb ik nog orgel gestudeerd tot ik echt moe en op was.
Heerlijk intensief leven!

Aperitivo na de dienst

Vanochtend in de dienst van de Chiesa Evangelica inderdaad één 'Inno' (= hymn/gezang) gespeeld. Stelde echt helemaal niets voor maar mensen vonden dat ik 'toch zó mooi' gespeeld' had. Na afloop vroeg de organist of ik zin had in een 'aperitivo'. Nou, prima. Samen met nog iemand naar de beste gelateria van de stad gelopen. Ik nam beschaafd een ijsje (lékker!), maar de organist sloeg zo twee whiskey achterover! Hoezo, drankorgel?